จงแดผลักมินซอกให้นอนราบกับผืนเตียงแล้วประกบจูบอย่างรุนแรงและหยาบโลน
ขึ้นคร่อมตัวเล็กๆของมินซอกเอาไว้
มือเล็กที่จงแดชอบกุมเอาไว้ก็วางอยู่บนอกแล้วพยายามผลักจงแดออกแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของจงแดที่มีอยู่มากกว่าได้
มินซอกรู้สึกอ่อนเพลียมากเพราะบวกกับการที่ตนเองนั้นท้องอยู่
แต่มินซอกก็ใช้แรงทั้งหมดที่มินอยู่ตอนนี้ทุบอกจงแดไปหลายๆที
จนจงแดต้องผละออกเพราะเกิดอาการเจ็บขึ้นมา
“มึงจะขัดขืนทำไม กูกำลังทำในสิ่งที่มึงอยากได้”
‘เพียะ’
“ท ทำไมเฉินถึง ค คิดแบบนั้น” มินซอกนำมือที่ตบหน้าจงแดกลับไปลูบหน้าจงแดอีกครั้ง
แล้วก็ถามในสิ่งที่ตัวเองคิด
“แล้วมึงไปจูบไอ้เทาทำไม”
“พี่เทาเขาขอจูบลามินซอก”
“แล้วมึงก็ยอมมันหน่ะหรอ!”
“ถ้ามินซอกไม่ยอมเขาก็จะมายุ่งกับมินซอกอีก!” จงแดนิ่งไปคล้ายจะยอมรับ
แต่ในใจเขาก็ยังโกรธ โกรธที่มินซอกไปยอมให้จื่อเทา
“อยากให้หายโกรธรึเปล่า?” มินซอกพยักหน้าหงึกหงัก
เขาไม่ชอบให้จงแดเป็นแบบนี้ เขาชอบให้จงแดเป็นจงแดที่อบอุ่นเอาใจใส่และดูแลเขา
ไม่ใช่เป็นแบบตอนนี้ที่มาขึ้นกูมึงใส่กัน
“อยากสิเฉิน”
“ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
“ได้สิ มินซอกยอมทำทุกอย่างเลย ว่าแต่อะไรหรอเฉิน?” จงแดยิ้มร้าย
แล้วบอกข้อแลกเปลี่ยนที่ตนต้องการ
มินซอกที่ได้ยินก็ถึงกับมีน้ำตาไหลออกมามากกว่าเดิม
จงแดก็แค่คนคนหนึ่งที่เห็นแก่ตัว
ความจริงไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกผิด แต่ตอนนี้ทิฐิในตัวของเขามันมีสูงเกินไป
เขาไม่กล้าที่จะพูดขอโทษคนที่เขารัก แต่ในเมื่อคนที่เขารักไปจูบกับคนอื่นให้ได้เห็นกับตาจงแดก็มีสิทธิ์จะโกรธได้ไม่ใช่หรอ
“อมให้กูสิ่”
“อ อะไรนะ” มินซอกละล้าลัง
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการเรื่องแบบนี้ เขาต้องการแต่ตอนนี้เขาก็กำลังตั้งท้อง
มินซอกคิดว่าถ้าเขายอมทำในสิ่งที่จงแดต้องการไปนั้นมันจะต้องเลยเถิดไปถึงขั้นสอดใส่แน่นอน
“กูบอกว่าให้อมให้กูไง”
“ม ไม่นะ ”
“ทำไมหล่ะ ไม่อยากให้หายโกรธหรอ” จงแดยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์
ประทับกลีบปากลงที่ขมับเนียนสวย ค่อยๆไล่กลีบปากผ่านแก้มนุ่มและมาบรรจบที่ลำคอขาว
แตะลิ้นเลียให้มินซอกได้วาบไหว ดูดดึงลำคอขาวหอมกรุ่นให้เกิดเสียง แต่ก็เต็มไปด้วยความรุนแรงจนมินซอกต้องร้องออกมา
มินซอกฉุกคิด เขาต้องการให้จงแดหายโกรธเพราะฉะนั้น เขาจะยอมทำ
“มินซอกยอมแล้ว” คนตัวเล็กพูดขึ้นขณะที่กำลังโดนจงแดดูดคลึงต้นคอ
จงแดผละออกแล้วยิ้มให้มินซอก
ค่อยๆปล่อยตัวเองให้นอนราบกับผืนเตียงแล้วดันตัวของคนตัวเล็กให้ขึ้นคร่อมตนเอง
มินซอกค่อยๆเลื่อนมือลงมาปลดกระดุมกางเกงของจงแดออก นิ้วเรียวสวยรูดซิปกางเกงลง
ส่วนจงแดนั้นก็ยกสะโพกของตัวเองขึ้นเล็กน้อยและช่วยมินซอกโดยการดึงกางเกงยีนส์ตัวหนาของตัวเองออกให้พ้นตัว
แล้วหลังจากนั้นเขาก็ลงไปนอนราบเหมือนเดิมแล้วปล่อยให้มินซอกทำตามใจ
“ทำไมถึงไม่ทำต่อหล่ะ” จงแดถามมินซอกที่กำลังนั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนตัวของเขา
เคลื่อนมือของตนไปช้อนคางคนตัวเล็กให้จ้องตากัน
ในดวงตาของมินซอกนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจและสับสน
แต่จงแดก็ต้องยกยิ้มขึ้นเพราะมินซอกเริ่มขยับตัวและนำมือนุ่มนิ่มของตนเองเข้าไปกอบกุมที่กลางลำตัวของจงแดผ่านบ็อกเซอร์ตัวบาง
มินซอกเริ่มเค้นคลึงด้วยจังหวะที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนจงแดต้องครางกระเส่า
“อ มินซอก ” มือเล็กเริ่มเคลื่อนเข้าไปด้านใน
นำนิ้วโป้งและนิ้วชี้เกี่ยวกางเกงที่ขวางกั้นออกไปแล้วโยนลงที่ข้างเตียง
มินซอกจ้องมองใบหน้าของจงแดที่กำลังยกยิ้มขึ้นอย่างร้ายกาจแล้วจึงหลุบตาลง หายใจเข้าจนเต็มปอด
รวบรวมความกล้าครั้งสุดท้ายแล้วจึงนำมือนุ่มไปจับเข้าที่แก่นกายขนาดใหญ่ที่ตนเคยได้ลิ้มลอง
เคยได้สัมผัสด้วยความสุขสม แต่คราวนี้มันเป็นการบีบบังคับโดยมินซอกไม่มีความสุขเลย มินซอกเริ่มขยับแก่นกายของจงแดที่มันเริ่มพองจนคับมือด้วยความถี่เร็วจนจงแดต้องครางออกมาเสียงดัง
“ทำสักทีสิมินซอก อึก” จงแดเริ่มจวนเจียนจะไม่ไหว
เขาไม่ต้องการให้มันประทุออกมาหมดตอนนี้หรอกนะ
มินซอกกดกลีบปากลงไปที่ส่วนปลาย
ลากลิ้นลงมาตั้งแต่งส่วนหัวจนถึงสุดโคน ดูดดึงกับลูกกลมๆอย่างช้าเชื่อง
แล้วจึงค่อยไล่กลีบปากขึ้นมาระหว่างกึ่งกลาง
ละเลงลิ้นอย่างเกร็งๆแต่ก็สามารถทำให้จงแดพอใจมากจนต้องสางเรียวนิ้วเข้ากับกลุ่มผมนุ่มที่เขาชอบกดจูบอยู่เป็นประจำ ลิ้นอุ่นของมินซอกแต่เข้าที่ส่วนหัวแล้วจึงครอบคลุมด้วยโพรงปากของตัวเอง
ขยับกลีบปากขึ้นลงพร้อมกับมือนุ่ม
“อ ดีมากมินซอก อึก” มินซอกทำด้วยความชำนาญการแต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรู้สึกภายในใจนั้นมินซอกไม่สามารถพูดได้เลยว่ารู้สึกยังไง
มินซอกรู้สึกับสนและไม่เข้าใจกับความรู้สึกของตัวเอง
ทำไมจงแดถึงใช้วิธีนี้ในการไถ่โทษหรือที่จริงแล้วจงแดก็แค่คนเห็นแก่ตัวคนนึงที่แสวงหาผลประโยชน์จากมินซอกอย่างเต็มที่โดยการโกหกว่ารักกันมากขนาดไหนให้คนตัวเล็กได้ตายใจ
แบบนี้หรือเปล่า?
ไม่นานนักจงแดก็ปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปากเล็กของมินซอกจนมันล้นออกมาด้านนอก
จงแดพลิกตัวให้มินซอกนอนราบกับผืนเตียงแล้วจึงกดจูบที่กลีบปากที่เต็มไปด้วยน้ำรักของตน
แหย่ลิ้นร้อนของตัวเองให้เข้าไปทักทายกับมินซอก แลกลิ้นกันอย่างลืมหายใจ
ทั้งร้อนแรงและคล้ายจะอบอุ่นในเวลาเดียวกัน
จงแดเอื้อมมือของตนกดลงไปที่ยอดอกสีสวยจนมินซอกครางกระเส่า
“อื้อ เฉิน อ หยุดก่อนนะ”
จงแดไม่ได้หยุดตามคำสั่งของมินซอกแต่ยังละเลงลิ้นต่อไปจนมินซอกใช้แขนข้างขวาโอบกอดรอบคอของจงแดเอาไว้
ส่วนด้านซ้ายก็ครูดไปตามแผ่นหลังกว้างของคนบนร่างจนจงแดต้องสูดปากเพราะความแสบทางแผ่นหลัง
“ไม่เอานะ ย หยุดเถอะ ฮึก” มินซอกต้องปรามจงแดขึ้นเพราะร่างสูงดึงกางเกงของมินซอกลงแล้วนำแกนกายที่กำลังขยายตัวไปจ่อที่ช่องทางเล็กของคนใต้ร่าง
แต่จงแดไม่ฟังคำห้ามปรามของคนรักอะไรทั้งสิ้นเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขามันอยู่เหนือสิ่งอื่นใดในเมื่อมินซอกเป็นคนปลุกปั้นอารมณ์ของเขาให้มันเกิดขึ้นมาเขาก็มีสิทธิ์ที่จะใช้มินซอกเป็นที่รองรับอารมณ์นั้นได้
แต่จงแดลืมไปหรือเปล่าว่าตอนนี้มินซอกกำลังตั้งครรภ์อยู่?
“อ๊าาา ฮึก เฉิน มินซอกเจ็บ”
“เรื่องของมึงสิ มึงเจ็บกูไม่เจ็บ” คนที่โดนลุกลามที่ช่องทางด้านหลังถึงกับน้ำตาไหลพราก
ทั้งความเจ็บและความเสียใจ นี่จงแดคงไม่ได้รักเขาจริงๆ
จงแดคงเห็นมินซอกเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ หลอกกันว่ารักให้ตายใจแล้วเบื่อเมื่อไรก็คงเอาไปทิ้งไกลๆ
มินซอกคงเป็นแค่ของเล่นระบายอารมณ์ให้จงแดเท่านั้นแหละ
“อ หยุดเถอะนะ” มินซอกบอกจงแดเสียงสั่น ถ้าเขาไม่ตั้งท้องอยู่เขาจะไม่ห้าม
เขาจะปล่อยให้จงแดตามใจ แต่ตอนนี้มินซอกมีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆที่เป็นของเขาและจงแดกำลังนอนอยู่ในท้อง
และอีกไม่กี่เดือนลูกน้อยก็จะได้มาลืมตาดูโลก
“ทำไมกูต้องหยุด อะ” จงแดยังขยับกายเข้าออกอยู่ตลอดโดยไม่ผ่อนความถี่เร็วลงเลยจนมินซอกต้องครางออกมาระงมและกว่าจะรวบรวมคำพูดให้จงแดหยุดได้นั้นก็ใช้เวลานาน
“ลูก ลูกอยู่ในท้อง อึก” จงแดถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ
นี่เขาลืมลูกไปได้ยังไง? แต่จะให้เขาหยุดทำตอนนี้ก็ไม่ได้หรอกนะ
ก็อย่างที่บอกจงแดก็แค่คนที่เห็นแก่ตัวคนนึง จงแดขยับส่ายสะโพกจนหัวของมินซอกสั่นคลอนไปโดนกับขอบเตียงทำให้หัวบางๆแตกและมีเลือดไหลออกมาจนเต็ม
“เจ็บ ฮึก ลูกมินซอกห่วงลูก” จงแดจิ๊ปากอย่างขัดใจแล้วจึงรีบซอยเข้าออกให้ถี่เร็วโดยไม่สนใจแผลบนหัวของคนตัวเล็กเลย
ความจริงเขาไม่ต้องการให้มันเสร็จตอนนี้
แต่ในเมื่อมินซอกต้องการให้หยุดเขาก็จะรีบทำให้เสร็จ
แต่จงแดจะรู้บ้างหรือเปล่าว่ายิ่งทำแบบนี้จะยิ่งมีผลกระทบต่อลูกของเขามากขึ้น เริ่มมีเลือดออกมาจากช่องทางด้านหลังของมินซอก
แต่จงแดก็นึกว่าเป็นเพียงเลือดจากการฉีกขาด
จนเยอะขึ้นเรื่อยๆจนเต็มหน้าขาของทั้งคู่ จงแดถึงจะเอะใจ
“เชี่ย นี่มันเลือดอะไรวะ” จงแดสบถออกมา
มองไปที่ใบหน้าของมินซอกที่เริ่มอิดโรย ดวงตาปริบปรือคล้ายจะเชื้อเชิญแต่ความจริงแล้วมินซอกนั้นจวนเจียนจะขาดใจตายอยู่แล้วแต่จงแดก็ไม่รับรู้ถึงความผิดปกตินั่น
กลีบปากหยักลงไปเก็บเกี่ยวความหอมหวานจากโพรงปากนุ่มของมินซอก
เป็นจงแดเพียงฝ่ายเดียวที่กำลังไล่ต้อนลิ้นเล็กนั่น มินซอกปล่อยให้จงแดทำตามใจเพราะแค่แรงหายใจเข้าออกก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว
ส่วนมือกร้านของคนที่อยู่ด้านบนก็กอบกุมไปที่แกนกายขนาดพอดีแล้วรูดขึ้นลงอย่างถี่เร็วจนไม่นานก็ปล่อยออกมา
ส่วนจงแดนั้นก็ยังขยับกายอยู่เรื่อยๆ แล้วจึงผละจูบออกจากคนรัก
มินซอกหอบหายใจถี่มีความรู้สึกคล้ายจะหมดสติเป็นลมไป และไม่นานนักจงแดก็ปล่อยออกมาเต็มช่องทางรักแล้วจึงถอนกายออกกมา
“มินซอก ตื่นสิ มินซอก” จงแดเขย่าตัวมินซอกเบาๆ ทั้งเลือดที่เต็มหน้าขาและผ้าปู
ดวงหน้าที่อิดโรยนั่นอีก ทำให้จงแดเริ่มตงิดใจขึ้นมา
“มินซอกเป็นอะไร ตื่นเร็ว” จงแดเริ่มใจไม่ดีขึ้นมาเมื่อเห็นคนตัวเล็กนอนแน่นิ่งไร้การตอบรับใดๆทั้งสิ้น
เปลือกตาที่บวมช้ำปิดเข้าหากัน คราบน้ำตาที่ยังไหลอยู่เต็มแก้มเนียน
“ฮึก มินซอกนายอย่าเป็นอะไรนะ มินซอก....” น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
ตอนนี้จงแดกลัวเหลือเกินว่าคนตัวเล็กและลูกจะเป็นอะไรไป
จงแดพยายามรวบรวมสติทั้งหมดให้อยู่กับเนื้อกับตัว
แล้วเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาใส่ให้มินซอกและใส่เสื้อให้กับตัวเองจนเรียบร้อย
แล้วจึงเดินไปหยิบโทรศัพท์ต่อไปหาอี้ฟานทันที
“ฮึก อี้ฟาน ช่วยกูด้วย”
กลับไปเม้นให้หน่อยนะคะคนดี :)
