“นี่คุณจงแด! มินซอกชักจะโมโหแล้วนะ
ทำไมมินซอกถามถึงไม่ตอบหล่ะมินซอกไม่ชอบเลยนะฮะคนถามแล้ว อะ…อื้อออ”
เสียงบ่นพรืดของมินซอกก็ต้องเงียบลงเพราะริมฝีปากหนาของจงแดประกบทับกับกลีบปากบางของมินซอก
จงแดนั่งฟังเด็กมินซอกพูดคนเดียวมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่ว่าจงแดไม่อยากตอบนะ
แต่จงแดอยากฟังเสียงเจื้อยแจ้วของมินซอกไปเรื่อยๆแล้วจงแดก็ต้องคิดว่าถ้าตอนที่เด็กนี่กำลังครางสุขสมที่ใต้ร่างของเค้าหน่ะมันจะ…น่าฟังขนาดไหนกัน
ริมฝีปากหนาประกบทับกับกลีบปากบางๆของมินซอกมาเกือบนับนาทีโดยไร้การลุกล้ำใดๆ
จงแดเลยขบกัดกลีบปากของมินซอกจึงทำให้ของเหลวสีแดงไหลออกมาจากกลีบปากของมินซอก
กลีบปากบางจึงจำเป็นต้องเผยอออก
ลิ้นร้อนของจงแดจึงเข้าไปสำรวจภายในโพรงปากของมินซอกในทันที ทั้งๆที่มีรสฝาดของเลือดแท้ๆมันเป็นรสชาติที่ไม่อร่อยเอาสะเลยสำหรับมินซอก
แต่ทำไมตอนนี้มินซอกถึงได้เผลอไผลและรู้สึกดีกับมันไปได้นะ
ลิ้นร้อนของจงแดเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของมินซอกตอนแรกคนตัวเล็กนี้ยังไม่ได้โต้ตอบกลับมา
พอเริ่มคุ้นชินลิ้นเล็กจึงเกี่ยวกระหวัดโต้ตอบกลับมาด้วยท่าทีเงอะงะเพราะความไม่ประสาและแรงอารมณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นมาในตัวของมินซอก
เนิ่นนานนับหลายนาทีมินซอกก็ทุบไปที่อกของร่างหนาที่คร่อมเค้าอยู่เพราะมินซอกเริ่มหายใจไม่ออก
“แฮ่ก แฮ่ก คะ..คุณจงแดทำอะไรฮะ” มินซอกถามด้วยเสียงเหนื่อยหอบ นี่คุณจงแดทำอะไรกับเค้าเนี่ย
แล้วเค้าไปรู้สึกดีกับเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน
“ฉันก็จะทำให้นายมีความสุขไงคิมมินซอก” ทันทีที่สิ้นเสียงพูดของจงแด
จงแดจึงไม่รอช้ารีบเข้าไปพรมจูบที่ทั่วใบหน้าของมินซอกก่อนที่จะนำลิ้นไล้เลียไปทั่วลำคอขาว
ตอนนี้แรงอารมณ์ของจงแดเริ่มมาคุแล้วหละจงแดจึงรีบถอดเสื้อของเค้าและของมินซอกออกไปให้พ้นๆทาง
อ่าา ทำไมร่างกายของมินซอกมันช่างยั่วยวนเค้าขนาดนี้นะ
ทั้งผิวขาวเนียน ยอดอกสีชมพูนั่น แถมเอวยังคอดๆเหมือนผู้หญิงอีก
ตอนนี้มินซอกหน่ะน่าหลงใหลกว่าคนไหนๆที่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกับจงแด
คิดได้ดังนั้นจงแดจึงรีบลงไปเก็บความหอมหวานบนร่างกายของมินซอกทันที
จงแดขบกัดเข้าที่ลำคอขาวก่อนที่จะไล่ลงมาขบกัดบนตัวของมินซอก
ตอนนี้ร่างกายของมินซอกเต็มไปด้วยรอยรักสีกุหลาบ
มือข้างนึงก็เล่นกับยอดปทุมถันสีชมพู
ลิ้นร้อนของจงแดก็ไล่เลียไปที่ยอดปทุมถันสวยงามนั่น
“อะ…อื้ออ คุณจงแดฮะ มะ…มินซอกเจ็บ
อย่ากัดมินซอกสิฮะ อ๊ะ” มินซอกถึงกับต้องปรามจงแดทันที
เพราะจงแดได้ขบกัดที่ยอดอกสีสวยของมินซอกอยากหื่นกระหายที่เป็นไปตามแรงอารมณ์
“มินซอกอ่าแค่นี้ก็เจ็บแล้วหรอ เดี๋ยวมินซอกจะเจ็บมากกว่านี้อีกนะ
เตรียมใจไว้ให้ดีแล้วกัน” ทันใดนั้นจงแดก็ก้มลงไปเก็บเกี่ยวความหอมหวานบนยอดอกสีสวยของมินซอก
จงแดพลางขบเม้มเบาๆที่ยอดอกสีสวยนั่นเรียกเสียงหวานจากมินซอกได้ทันที
“โอ้ยยย คุณจงแดมินซอกบอกว่าอย่ากัดไง อ๊ะ” จงแดไม่สนใจเสียงนั้น
ลิ้นร้อนพลางไล้เลียไปทั่วเรือนร่างของมินซอกทั้งดูดดุนให้เกิดรอยรักสีกุหลาบ
มินซอกต้องโอบคอของจงแดไว้ด้วยแขนเรียวทั้งสองข้างเพราะเริ่มมีความรู้สึกเสียวกระสันและสุขสมกับความรู้สึกที่จงแดมอบให้
จงแดชักจะไม่ไหวกับคนตัวเล็กใต้ร่างเค้าแล้ว ผิวสีขาวเนียน
ปากสีชมพูที่เผยอออกนั่น แถมท่าทางที่ไร้เดียงสานั่นอีก
มันช่างยั่วเย้าอารมณ์ของจงแดได้ดีจริงๆ
แกนกายของจงแดมันเริ่มตื่นตัวขึ้นมาแล้วหละ จงแดรีบถอดกางเกงของตัวเองออกแล้วจึงก้มลงไปถอดกางเกงของมินซอกออกทันที
พลางหยอกเย้ากับสิ่งที่อยู่ภายในชั้นในชิ้นเล็กของมินซอก ตอนนี้แกนกายของมินซอกเริ่มตื่นตัวขึ้นมาเพราะการกระตุ้นของจงแด
“อ๊ะคุณจงแด ยะ..อย่านะฮะ เอามือออกไปจากมินซอกนะ อ๊ะ”
มินซอกถึงกับต้องร้องครางออกมา เพราะไม่เคยได้รับสัมผัสแบบนี้มาก่อน
จงแดไม่รอช้าจึงดึงชั้นในชิ้นเล็กนั้นออก เผยให้เห็นถึงแท่งเนื้อสีสวย
แท่งเนื้อของมินซอกมันช่างสวยงามและน่าลิ้มลองสำหรับจงแดจริงๆ
ไวเท่าความคิดจงแดจึงนำแท่งเนื้อสีสวยเข้าไปในปากทันทีพร้อมนำลิ้นไล้เลียตั้งแต่โคนสู่ปลาย
รูดรั้งแท่งเนื้อขึ้นลงพลางขบเม้มเบาๆ แท่งเนื้อของมินซอกช่างหอมหวาน
ร่างกายของมินซอกช่างหอมหวานไปทุกส่วน
ในขณะที่จงแดกำลังครอบครองแท่งเนื้อนั่นด้วยปากเสียงครางหวานของมินซอกก็ดังขึ้นมาไม่หยุด
ทำให้จงแดพึงพอใจเป็นอย่างมากพร้อมครางอื้ออึงในลำคอ
หลังจากที่จงแดครอบครองแท่งเนื้อสีสวยนั่นได้ไม่นานความอุ่นร้อนก็พุ่งเข้าสู่ปากของจงแดทันที
มินซอกกระตุกเกร็งสองสามที พร้อมเสียงหอบหายใจที่ดังไปทั่วห้อง
“แฮ่ก แฮ่ก คุณจงแดฮะ มินซอกรู้สึกสบายมากๆเลย มินซอกมีความสุขจังเลยฮะ”
มินซอกพูดด้วยท่าทีไร้เดียงสา
มินซอกไม่รู้จริงๆนะว่าที่จงแดทำหน่ะคืออะไร
แต่บางครั้งที่จงแดสัมผัสมันบางสัมผัสมันก็ให้ความรู้สึกดีและน่ารังเกียจ
แต่มินซอกก็สุขสมกับมัน มินซอกมีความสุขจริงๆนะ แต่มินซอกรู้บ้างรึเปล่าว่ามินซอกหน่ะเป็นคนที่ซื่อมากๆเกินไป
แถมช่างยั่วอีกต่างหากแน่นอนว่าความช่างยั่วนั้นคือการที่มินซอกไม่รู้อะไรเลย
มันน่ารักจนจงแดอยากจะนำมันเข้าไปข้างในสะแล้วสิ
จงแดนำน้ำสีขาวขุ่นเมื่อสักครู่ชโลมไปที่ช่องทางสีชมพูของมินซอก
เพื่อให้เกิดการหล่อลื่น
ลิ้นร้อนเลียไปทั่วช่องทางนั้นเรียกเสียงกระเส่าจากมินซอกได้ไม่หยุด จงแดทนไม่ไหวแล้วหละ
ดูสิช่องทางสีชมพูสวยนั่นมันสั่นระริกอย่างเชื้อเชิญจงแดให้เข้าไปเร็วๆได้แล้ว
ทันใดนั้นจงแดก็ถอดบ๊อกเซอร์ของตนออก พร้อมนำสิ่งแข็งขืนจ่อไปที่ช่องทางของมินซอก
จงแดไม่รอช้านำความใหญ่โตของตนเข้าไปนำตัวของมินซอกทันที เข้าไปทีเดียวจนหมด…คิดว่าคนที่บริสุทธิ์อย่างมินซอกมันจะตอดรัดแน่นขนาดไหนกันหล่ะ ใช่…มันรัดแกนกายของจงแดจนจงแดขยับเข้าออกไม่ได้
“อ๊ะ โอ้ย คุณจงแดเอาออกไปนะ ฮะ..ฮึกมินซอกเจ็บนะฮะคุณจงแด
เอาออกไป!! ฮึก” มินซอกอ้อนวอนขอพร้อมมีเสียงสะอื้นไห้
น้ำตาไหลอาบแก้มของมินซอก มินซอกเจ็บจนจุก คุณจงแดใจร้ายที่สุดมาทำร้ายมินซอกทำไม
มินซอกเจ็บนะ แล้วสิ่งที่คุณจงแดทำอยู่มันคืออะไรกันหล่ะ?
“อย่าเกร็งนะมินซอก เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว”จงแดยังขยับไม่ได้จงต้องรอให้ช่องทางของมินซฮกคุ้นชินสะก่อน อ้ะ
ช่องทางของมินซอกช่างรัดแน่นเหลือเกิน ให้ตาย จงแดเป็นคนเปิดบริสุทธ์มินซอกเลยหรอเนี่ย
หึ มีความสุขจัง พอเห็นว่าช่องทางของมินซอกคุ้นชินแล้ว
จงแดจึงค่อยๆขยับกายเข้าออกด้วยจังหวะช้าๆก่อน
ช่องทางของมินซอกก็ยังรัดเค้าเหมือนเดิมแต่มันก็เริ่มคลายออกบ้างนิดหน่อยแล้ว
“อ๊ะ คุณจงแด มินซอก สะ..เสียวว อ๊ะ อ๊า” จากที่รู้สึกเจ็บในตอนแรกมินซอกก็เริ่มจมดิ่งและสุขสมไปกับมัน “คุณจงแดฮะ ระ..เร็วอีกได้มั้ยฮะ อ๊ะ” จงแดได้ยินดังนั้นจึงรีบซอยสะโพกถี่ๆทันที
มินซอกเล่นขอมาเองแบบนี้จงแดก็ต้องสนองแล้วหละ
“อะ มินซอกอ่า นายมันช่างยั่วสะจริงๆ” จงแดว่าพร้อมมีเสียงติดสั่น
เสียงครางหวานของมินซอกมันช่างฟังแล้วหวานหูสะจริง
ในจังหวะที่จงแดซอยสะโพกถี่จงแดเริ่มสังเกตเห็นของเหลวสีแดงติดออกมาด้วย
แต่จงแดหาสนใจไม่
จงแดก็ยังคงขยับสะโพกนั่นเข้าออกเหมือนเดิมแต่จังหวะที่กระแทกกระทั้นและหนักหน่วงขึ้นมากกว่าเดิมจึงทำให้มินซอกปลดปล่อยออกมา
พอจงแดเห็นว่ามินซอกนั้นเสร็จแล้ว จงแดจึงรีบซอยสะโพกแบบถี่ยับจงแดกระตุกเกร็งสองสามทีแล้วจึงปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางของร่างเล็ก
“ฮะ แฮ่ก คุณจงแดฮะมินซอกมีความสุขเหมือนที่คุณจงแดบอกจริงๆด้วย” มินซอกนอนหอบหายใจถี่ จงแดจึงตามลงมานอนข้างๆแล้วดูดดุนไปที่ลำคอของมินซอก
ตอนนี้ร่างกายของมินซอกเต็มไปด้วยรอยรักเต็มไปหมด
“คืนนี้นอนที่นี่นะมินซอก ฉันขับรถไปส่งนายไม่ไหวแล้วหละ”
“พรุ่งนี้มินซอกต้องไปโรงเรียนนะฮะคุณจงแด”
“ก็ไม่ต้องไปสิ่ นายต้องอยู่กับฉัน ห้ามออกไปไหนทั้งนั้น”
“ตะ แต่”
“ไม่มีแต่มินซอก! เชื่อฟังฉันเท่านั้น” จงแดรีบตอบกลับทันควัน อย่ากังวลไปนะมินซอก
นายจะได้อยู่กับฉันตลอดไปเลยแหล่ะ
จงแดยังไม่ได้หลับไปในทันที
แต่แมวน้อยที่นอนอยู่ข้างๆเค้าเนี่ยสิ่ แปปเดียวก็หลับฝันดีสะแล้ว
สงสัยคงจะเหนื่อยมากกับกิจกรรมที่พึ่งมาเมื่อสักครู่ จงแดจึงจูบไปที่ขมับเบาๆแล้วหลับตาลง
“อยู่เป็นของเล่นของฉันไปนานๆเลยนะมินซอก”